Alle remmen los … en dan?

genieten van de reis!

Ik hield mezelf in. Heel vaak. Heel veel. Gewoon de rem erop.

Omdat:

ik veel dingen leuk vind. En over veel dingen super enthousiast kan zijn. Omdat ik als een puppy van links naar rechts gaan: dan de ene bal volgen en dan de andere omdat het me zo gaaf lijkt waar die bal naartoe kan rollen.

Vroeger had ik al grote bewondering voor acteurs en actrices die ook boeken schreven en ook nog eens schilderden, dan weer eigen films gingen produceren en regisseren en dan weer iets anders gingen doen.

Waarom?

Ik herkende het multi-passionate zijn – waarvan ik in de gaten had: dit gevoel wat ik ook heb, dat bestaat …

Dit gebeurde voor het eerst toen ik een interview (of documentaire, weet ik even niet meer) op tv zag met Jeroen Krabbé. Ik was nog maar een kind, kende hem als acteur maar in de documentaire bleek dat hij ook nog kunstschilder was. Dat gevoel, die verrassing, dat wauw-gevoel … Voldoende om een blijvende imprint te maken: het kán samen. Allemaal.

Maar toen ik dat gevoel wilde najagen … was dit niet normaal.

Ik neem je mee:

Ik wilde kok worden (draaide tot corona samen met mijn vriend ook een kookstudio), maar ik wilde ook boeken schrijven (schreef ik 3 en nummer 4 komt eraan), of misschien ooit kunstschilder (ben nu cursus aan het doen) of illustrator zijn. Binnenhuisarchitect of styling leek me ook wel wat, net als een atelier hebben waar ik tweedehandsmeubels op kon knappen en verkopen. Een documentaire maken. Makelaar? Een eigen koffietentje. Een B&B. Werken in een boekenwinkel.

Nog steeds trekt dit me allemaal. (En nog wat meer ;-))
Net als filosofie, dat zou ik ook nog wel willen studeren – ik ben een soort student van het leven, dat voel ik ook.
Wandelcoach speelt ook al langer door mijn hoofd, schrijfcoach zijn (en dat ben ik geworden).

Ik wilde een eigen bedrijf waarin schrijven de hoofdmoot is … (heb ik!). Ik wilde ook wel een boekwinkel starten, waar je ook lekker koffie kunt drinken (toch een soort eigen koffietentje) en waar alle meubels die er staan te koop zijn (behalve de boekenkasten want dat is onhandig). En dan ondertussen – in de stille uren – een nieuw boek schrijven – liefst ALLE genres een keer proberen 😊.
En, heel eerlijk, ik denk zelfs dat ik e.e.a. vergeet …

Wat ik hoorde als ik het over mijn toekomstbeeld ging, was:

Jij weet ook niet wat je wil. Je moet wel één ding kiezen hoor.
Zoveel willen kan echt niet. 

Dus wat ik allemaal wilde doen was not done.

Een ding kiezen terwijl je zoveel meer passies hebt, en de drive alles uit jezelf en uit het leven te willen halen. Alle dromen najagen … omdat je voelt dat het misschien zelfs allemaal wel mogelijk is. Dat is jezelf aanpassen. Hop, de rem erop.
Het is jezelf in een enorm strakke panty hijsen en die de rest van je leven aan moeten houden.

Dat zit niet lekker, kan ik je vertellen. En ik ben niet de enige die hier last van heeft weet ik.

Je leven is perfect als je één ding kiest en daar meester in wordt. Dat is hoe het heurt. Dan ben je een echt succesverhaal.

Ik heb het geprobeerd. Oprecht. Ik heb me ingehouden. Echt heel vaak.

Ik ben van huis uit tekstschrijver en schrijfcoach. En dus moet wat ik met mijn content breng over schrijven gaan.
Het mag niets anders zijn. (Nog extra gevoed door een businesscoach die zei: ‘anders begrijpen je mensen het niet’.)

Terwijl ik toch elke keer weer voelde, ik heb zoveel meer te brengen en er zijn ook andere dingen die ik wil doen, ervaren en beleven dan alleen dat. Daarover wil ik ook delen!

Interne discussies en worstelingen waren aan de orde van de dag.

Tot ik bewust besloot ze los te laten.
De discussies, de worstelingen en alle remmen die ik had.
Ik besloot te gaan voor wat er binnenin mij in die kern aan het wachten is. Wat iedere keer weer oppopte. Wat te pas en te onpas AAN kon gaan. Ik besloot te  onderzoeken wat er gebeurt en wat er ontstaat als ik elke keer weer vanuit die kern op kom dagen. Als ik volg wat mijn hart me zegt.
Ik wilde gaan ontdekken wat het leven mij dan brengt.

Deze beslissing maakte dat ik mijn connectie met intuïtie verdiepte en ben gaan volgen wat het me zei. Elke dag opnieuw. Ja, ook kijkend naar waar ik verlang en wat ik realiseren wil. Maar niet attached aan dat verlangen: dat het dan dat MOET zijn. Dat is onmogelijk, omdat ik de uiteindelijke toekomst niet voorspellen kan.

Wat ik wel kan doen?
Genieten van de reis. De weg ernaartoe. Elke dag weer opnieuw. En ontdekken wat elke dag me opnieuw weer brengt als ik volg wat ik voel dat mijn hart me zegt. Welke signalen ik krijg die me laten zien: je bent op het goede pad. De mensen die het kruisen, de gesprekken die ontstaan, de ideeën die dan komen … maar ook welke worstelingen er toch weer onderweg verschijnen, van ‘dingen’ die ik aan mag kijken omdat ze me weer de rem kunnen brengen en de panty aangeven: hop – trek ‘m maar weer aan.
Door elke rem aan te kijken, verzamel ik meer power. Voor die weg die ik ga. De reis die ik hier nu aan het maken ben.

En daar ga ik voor. Ik ga voor die heerlijke reis, een die ik ik ontwerpen kan – want dat geloof ik ook. Je kunt dus JA je leven ontwerpen.
Daarover meer in het artikel: Je kunt je leven ontwerpen. En hoe gek het misschien ook klinkt: dat sluit hier prima op aan.
Lees het maar. 

En jij? Waarvoor ga jij?

Liefs, Marianne

Volg me op instagram
Laten we linken op LinkedIn
Luister de podcast
Schrijf je in op het gratis FemmeELAN Journal
Kijk de mini-docu-serie op YouTube
Werk met mij op de manier die past bij jou.